Αναζήτηση

Okay αυτό είναι αρκετά αγχωτικό. Δεν ξέρω τι θέλω να γράψω αλλά η ανάγκη μου να πω κάτι –χωρίς να έχω αντιληφθεί ακόμα τι είναι αυτό, μάλλον θα το βρω στην πορεία- με πνίγει. Θα πατήσω λοιπόν στο «θα το βρω στην πορεία». Φίλοι αναγνώστες, δεν ξέρω ποια είμαι. Η ύπαρξη μου προκαλεί ένα τεράστιο άγχος, ήδη από μικρή ηλικία.

Αγχωνόμουν όταν έβλεπα άλλα κορίτσια της ηλικίας μου να έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα από μένα. Εμένα μικρή ποτέ δεν μου άρεσε να παίζω με κούκλες, όλες μου οι φίλες τις αγαπούσαν. Με έπιανα πολλές φορές να αναρωτιέμαι, γιατί; Γιατί δεν έχεις τα ίδια ενδιαφέροντα με τις υπόλοιπες φίλες σου; Τι πάει λάθος με εσένα;

Αγχωνόμουν όταν στην εφηβεία ντυνόμουν με τα ρούχα που μου άρεσαν, αγχωνόμουν γιατί σκεφτόμουν πως θα με σχολιάσουν άσχημα οι γύρω μου. Οπότε σταμάτησα να το κάνω.

Αγχωνόμουν όταν είχα περάσει από τόσα αθλήματα, αλλά ποτέ δεν συνέχιζα κανένα. Μερικές φορές για λόγους τους οποίους δεν μπορούσα να ελέγξω, αλλά τις περισσότερες φορές γιατί σταματούσαν να μου φαίνονται ενδιαφέροντα.

Αγχωνόμουν μεγαλώνοντας, γιατί «Σε ποια σχολή θες να περάσεις; Τι δουλειά θέλεις να κάνεις στο μέλλον;». Ήμουν απλά ένα παιδί και έπρεπε να πάρω μια απόφαση που στο μυαλό μου ήταν καθοριστική για το μέλλον μου. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση χωρίς να ξέρω καλά-καλά ποια είμαι.

Θέλω να καταλήξω στο γεγονός πως, πραγματικά δεν ξέρω ποια είμαι ακόμα. Δεν έχω σταθερό γούστο πάνω σε τίποτα. Δεν έχω κάποια ασχολία η οποία με γεμίζει, δεν έχω κάποιο style το οποίο με προσδιορίζει, ακόμα και η μουσική που ακούω είναι ένα rollercoaster που περνά από πολλά είδη, ανάλογα με την εκάστοτε διάθεση μου. Πολλές φορές δεν ταιριάζω με τα πρέπει της κοινωνίας. Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω στο μέλλον.

Όμως έμαθα να σέβομαι την διαφορετικότητα μου, όπως και την διαφορετικότητα του καθενός γύρω μου. Έμαθα να με αγαπάω και να μην είμαι τόσο σκληρή με τον εαυτό μου, να μην με γεμίζω με ενοχές όταν βλέπω πως έρχομαι σε αντίθεση με κάποια standards της κοινωνίας. Έμαθα να μου δίνω χώρο και χρόνο για να βρω οτιδήποτε μου αρέσει. Έμαθα πως λέξη «πρέπει» δεν θα έπρεπε να έχει καμία βαρύτητα, ειδικά σε ό,τι αφορά το χτίσιμο της προσωπικότητας μας.

Κατάλαβα πως δεν χρειάζεται να βρεις τον εαυτό σου για να συνεχίσεις.

Φίλοι αναγνώστες,
δεν ξέρω ποια είμαι. Αλλά αυτό είναι εντάξει.