Χαμόγελα Ψυχής

Με αφορμή ένα άρθρο που ανέβηκε πριν λίγη ώρα. Χαχαχ. Ναι, χαχαχ. Προτού ξεκινήσω θέλω να πω ότι δεν έχει καμία σχέση το άρθρο του παιδιού. Έχει σχέση η αφύπνιση, η αφύπνιση η δική σας. Ψέματα. Η αφύπνιση η δική μου. Υπεκφεύγω. Γιατί γέλιο? Γιατί τελικά το γέλιο δεν είναι μόνο για τις όμορφες στιγμές, γιατί το γέλιο δεν είναι μόνο αυτό που μας ομορφαίνει τις μέρες. Το γέλιο έχει πτυχές. Διαφέρει από στιγμή σε στιγμή. Τώρα είναι ειρωνικό και γεμάτο πόνο. Θέλω να με αφήσετε να γίνω κλισέ, κλισέ για να μπορέσω να σας περάσω το μήνυμα μου. Ο Θεός να το κάνει… Ας ρωτήσω, έχετε γελάσει ποτέ και να πονάτε που γελάτε αλλά να είναι η μόνη αντίδραση που μπορείτε να έχετε? Ναι δεν μιλάω για γέλιο γέλιο. Μιλάω για γέλιο εσωτερικό. Γέλιο σκέψης. Γέλιο αντίδρασης στον πανικό που έχετε ζήσει. Προκαλείται λόγω πόνου. Πόνου για μια κατάσταση που δεν μπορέσατε εν τέλει να νικήσετε. Και σας νίκησε. Είναι κακό? Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι η πιο εύκολη συμβουλή φίλου, είναι προχώρα . Ξέχνα το. Αδιαφόρησε. Μακάρι. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο. Πραγματικά. Τι με κάνει εμένα να γελάω έτσι? Όταν πραγματικά η λέξη σ‘ αγαπώ επικρατεί. Φίλοι ? Έρωτες ? Αγάπες ? Οικογένεια ? Μπορεί να είναι οποιοδήποτε από αυτά, όλα αυτά ή και τίποτα. Δεν με νοιάζει. Δεν σας νοιάζει. Εσείς ξέρετε καλύτερα για εσάς. Εγώ ξέρω καλύτερα για εμένα. Αλλά αν υπάρχει, για κάποιο λόγο έχει προκληθεί. Πω πω, πονάει. Πονάει, να χάνεις μάχη. Πονάει να χάνεις μάχη από άτομα που αγάπησες και έχεις αγαπηθεί. Από άτομα που προσπαθείς να κρατήσεις στην ζωή σου, όπως ήταν. Τέλεια. Ναι αλλά γιατί? Κάτσε ρε φίλε! Γιατί έφτασες ως εδώ? Γιατί φίλε μου, τα έκανες μπάχαλο. Γιατί φίλε τα έκανε μπάχαλο. Γιατί φίλε τα έκανα μπάχαλο. Γιατί φίλε πονάς? Ο πόνος αυτός είναι αυτοάνοσος , τον προκαλούμε γιατί τον έχουμε ανάγκη. Έχουμε ανάγκη να πονέσουμε για την απώλεια. Να θρηνούμε. Είναι λογικό. Πονάω και μόνο που το γράφω. Το χρειάζομαι. Δεν μπορώ να με ελέγξω. Θέλω δεύτερο γύρο. Θέλω να τα καταφέρω. Δεν θέλω να τα χάσω. Δεν θέλω. Φτάνει. Αφυπνισθείτε. Είμαστε όλοι λογικοί. Όλοι αγαπάμε αυτούς που θέλουμε, μισούμε αυτούς που δεν και αδιαφορούμε για αυτούς που δεν μας ενδιαφέρουν. Ξέρετε τι είναι σημαντικό? Σημαντικό είναι να βλέπουμε ανθρώπους πληγωμένους. Ανθρώπους πληγωμένους που δεν κρύβονται και ανθρώπους πληγωμένους που κρύβονται πίσω από τις ψεύτικες μάσκες και τα χαμόγελα τους. Είμαστε ότι θέλουμε να είμαστε. Αλλά πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και πρέπει να βοηθάμε, για να βοηθηθούμε. Σκέψου πόσες φορές πραγματικά ήθελες κάποιον δίπλα σου. Μπορεί να είσαι τυχερός. Να είχες φίλους, οικογένεια, αγνώστους, αλλά πολλοί εκεί έξω δεν το έχουν. Μην ξεχνάς δεν πρέπει να υπάρχει ξένος ίσον αδιαφορία, υπάρχει ξένος ίσον πρόκληση. Πρόκληση δίκη σου να μάθεις νέο κόσμο, να προσπαθήσεις να του φτιάξεις την μέρα, να τον γνωρίσεις. Μην αδιαφορείς για τους φίλους σου, για τους δικούς σου ανθρώπους, για αυτούς που δεν ξέρεις τόσο, για τους άγνωστους, γιατί στο τέλος θα αδιαφορήσουν και αυτοί και με το παραπάνω. Θα χάσεις το παιχνίδι θα νιώσεις πόνο. Θα γελάσεις. Αλλά όχι με τον όμορφο τρόπο. Έχω βοηθήσει κόσμο. Έχω προσφέρει βοήθεια σε άτομα που δεν ήξερα. Με μερικούς κόλλησα, με άλλους όχι. Δεν το μετανιώνω. Αντιθέτως το κυνηγάω. Στην ζωή μας πρέπει να είμαστε ανοιχτοί να βοηθάμε για να βοηθιόμαστε, να αγαπάμε και να το δείχνουμε. Να ακούμε και να επικοινωνούμε. Να πονάμε και να το δεχόμαστε. Να δώσουμε χρόνο σε εμάς. Μα θέλω δεύτερο γύρο. Μα θέλω ξανά πίσω αυτό που έχασα. Σε θέλω. Μου λείπεις. Μου λείπετε. Στοπ. Είμαι σίγουρος ότι προσπαθήσατε. Αν όχι, κάντε το. Αν ναι, τελείωσε. Ότι δεν σας θέλει. Εσείς πρέπει να το καταλάβετε και να πάτε παρακάτω. Ποτέ όμως. Μα ποτέ μην αλλάξετε συναισθήματα. Πάνω από όλα για εμένα πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια, μην την χάσετε για έναν πόνο. Να είστε ειλικρινείς, αληθινοί. Να μην διστάζετε, θα το μετανιώσετε. Να μιλάτε, να δείχνετε, να μάχεστε, να βοηθάτε. Και προπάντων να δέχεστε να αγαπηθείτε, να βοηθηθείτε, να ηττηθείτε, να πονέσετε. Είναι στο χέρι σας να βοηθήσετε, να ενδιαφερθείτε και να βοηθηθείτε. Τι θα επιλέξεις εσύ?

Αφιερωμένο σε όλους εσάς. Σε όλους εσάς που έχετε δείξει αγάπη. Και σε όλους εσάς που μου αποδεικνύεται καθημερινά πως είναι το να βοηθάς κάποιον με κλειστά τα μάτια.