Περί ποσοτήτων και υπαρξιακών

Δύο βδομάδες κάθομαι πάνω από το χαρτί και προσπαθώ να βρω λέξεις για να αποτυπώσω τα συναισθήματά μου με την μεγαλύτερη ακρίβεια που θα μπορούσα να το κάνω. Θα ήθελα να σε ενημερώσω πως πραγματικά δεν πάει καλά αυτό και δεν ξέρω σε τι οφείλεται. Πάντα είχα θέμα στο να εκφράζομαι αλλά όταν έκανα την αρχή, το χέρι μου δεν σταματούσε να απλώνει με μελάνι τις σκέψεις μου πάνω στο χαρτί.
Πλέον, απλά κενό.
Κάποιος πριν μέρες μου μίλησε για το συγγραφικό μπλοκ, μα εγώ ούτε στο ελάχιστο δεν θεωρούμαι συγγραφέας. Μια ύπαρξη είμαι που απλά γράφει για να μην ανατιναχθεί και τα δημοσιεύει για να νιώθει πως την ακούς.
Μ’ αρέσει να μιλάω σε β’ πρόσωπο, είναι σαν να συνομιλούμε και να περιμένω απάντηση σε αυτά που σου λέω. Αναρωτιέμαι αν έχω καταφέρει να σε προβληματίσω ποτέ με αυτά που γράφω, ακόμα και αν μιλάω για προσωπικές εμπειρίες και συναισθήματα.
Λες να υπάρχει κάποιος που να με καταλαβαίνει;
Προσπαθώ όταν γράφω και διαβάζω, αλλά και έξω με τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι να παίρνω από τον καθένα όσο πιο πολλά πράγματα γίνεται. Είμαι της άποψης ¨Είσαι ό,τι ξέρεις¨ και είναι κάπως τρομακτικό αν σκεφτείς ότι σκεφτόμαστε πιο λίγα από όσα ξέρουμε και επικοινωνούμε ακόμα λιγότερα.
Και δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό μας κάνει λιγότερους από όσο είμαστε.
Με στεναχωρεί η σκέψη πως δεν θα καταφέρω να μάθω κάποιο άτομο που με ενδιαφέρει ολοκληρωτικά και με στεναχωρεί καθώς δεν είναι επιλογή του καθενός μας αυτό.
Δεν θα μπορέσεις να δείξεις ποτέ ¨ποιος¨ και ¨πόσος¨ είσαι, γιατί εν τέλει δεν ξέρεις ούτε ο ίδιος.
Από την άλλη είναι άκρως ενδιαφέρον το γεγονός αυτό, καθώς το να μην ξέρεις τον εαυτό σου συνεπάγεται με το να προσπαθείς να κάνεις όσα περισσότερα διαφορετικά πράγματα μπορείς, για να καταφέρεις να βρεις κομμάτια σου. Όμορφο ε;
Σκέψου το, δεν υπάρχει κάποιο όριο το οποίο ξέρεις πως δεν κάνει να περάσεις. Μπορείς να κάνεις τα πάντα αν εσύ αποφασίσεις πως το θες, αν εσύ πιστέψεις πως θα σε βοηθήσει να ολοκληρώσεις το παζλ της ατομικότητας σου.
Αν με ρώταγες πριν κάποιο καιρό ποιο είναι το πιο συναρπαστικό ζώο στον πλανήτη, δεν θα έπαιρνες την απάντηση που θα σου δώσω τώρα.
Λοιπόν, το πιο συναρπαστικό ζώο στον πλανήτη είναι σίγουρα, χωρίς καμία αμφιβολία ο άνθρωπος. Και αυτό γιατί ξέρουμε τόσα πολλά για αυτόν, που όμως συγκριτικά με το πόσα κρύβει, είναι πολύ λίγα. Θα ήθελα σίγουρα να σου πω πως θα μπορούσα να το γυρίσω τελείως ανάποδα όλο αυτό που είπα, πράγμα που ίσως και εσύ σκέφτηκες, αλλά σήμερα επιλέγω να είμαι αισιόδοξη.
Ίσως τελικά να είμαστε παραπάνω από όσο πιστεύουμε πως είμαστε.